Μυρτώ Αλικάκη: «Οι λίγοι ευημερούν και οι πολλοί αγωνιούν»

Η Νάνα Μπινοπούλου και ο Κώστας Χαριτάτος ερμήνευαν  μελοποιημένα ποιήματα της Γώγου από το  cd «Πάνω κάτω η Πατησίων»- καρπό μιας προσπάθειας που ξεκίνησε πριν πέντε χρόνια και  πραγματοποιήθηκε χάρη στη συμβολή πολλών καλλιτεχνών. Στο σκηνικό φόντο μια βιντεοπροβολή αποκάλυπτε τα διαφορετικά πρόσωπα της Κατερίνας: άλλοτε χαμογελαστή, άλλοτε μελαγχολική, χαμένη στα γραπτά της ή ως «σουμπρέτα» του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, στοίχειωνε το χώρο.

Ο σύντροφός της, ο Γιώργος Κορδέλλας που σκηνοθετεί την παράσταση «Στο μυαλό είναι ο στόχος!», φρόντισε ώστε η σκηνή να έχει τις κατάλληλες θερμοκρασίες. Και η Μυρτώ Αλικάκη, με ένα καπέλο, ντυμένη στο φως, μονολογούσε, αγανακτούσε και ενίοτε μας αιφνιδιάζε αφήνοντας το θόρυβο του δρόμου να εισβάλλει μέσα…Για λίγες ακόμη Δευτέρες μέχρι τις 16 Δεκεμβρίου θα βρίσκεται σε αυτή τη σκηνή. Από τις 11 Δεκεμβρίου θα τη δούμε να πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Αυτός που θα έσωζε τον κόσμο» του Χάρη Ρώμα, στο Αγγέλων Βήμα. Τον Ιανουάριο αναμένουμε και την πρεμιέρα του έργου «Μένγκελε» του Θανάση Τριαρίδη και τη συνάντησή της επί σκηνής με τον Λάζαρο Γεωργακόπουλο.
Η κόρη της Κατερίνας Γώγου, ονομάζεται Μυρτώ, όπως κι εσείς. Επίσης, ο Γιώργος Κορδέλλας σας είχε σκηνοθετήσει στην σειρά «Αναστασία». Αυτές οι συμπτώσεις πώς λειτούργησαν στη χημεία της νέας  συνεργασίας σας με τον Γιώργο Κορδέλλα;

Η αλήθεια είναι ότι οι συμπτώσεις που με συνδέουν με την Κατερίνα Γώγου είναι πάρα πολλές. Εκτός από αυτές που αναφέρατε υπάρχουν κι άλλες, αλλά δεν θα τις αναφέρω … Κάποιες είναι πολύ προσωπικές. Το θέμα είναι ότι όπως και να ‘χει νιώθω ότι αυτή η παράσταση ήρθε στη ζωή μου για να μπω στη διαδικασία να ερμηνεύσω αυτήν την τόσο ιδιαίτερη προσωπικότητα, αυτόν τον παράξενο συνδυασμό, ισότιμης έλξης από την ζωή κι από τον θάνατο, μέσα σε μια ψυχή… Νίκησε ο θάνατος τελικά, αλλα μέσα από την ποίηση της παίρνει κανείς δύναμη για να ζήσει.

Πώς αισθάνεται μια ηθοποιός σε μια μουσική σκηνή; Και πώς χειριστήκατε το γεγονός ότι στην παράσταση-αφιέρωμα στην Κατερίνα Γώγου η  μελοποιημένη ποίηση και η ζωντανή ορχήστρα, έχουν σημαντικό ρόλο;

Είναι κάτι που με ευχαριστεί ιδιαίτερα. Είχα πάντα μεγάλη αγάπη στη μουσική και στο τραγούδι. Πάντα ήθελα να βρεθώ σε μια μουσική σκηνή. Ελπίζω κάποια στιγμή να μου ζητήσουν να τραγουδήσω κιόλας…. η μουσική της παράστασης με φορτίζει συναισθηματικά και μού διευκολύνει τη βουτιά στη ψυχή της Κατερίνας.

Πότε έγινε η πρώτη σας γνωριμία με την ποίηση της Κατερίνας Γώγου;

Στην ουσία πέρυσι. Μέχρι τότε είχα μια πολύ γενική ιδέα.

 

Σχεδόν είκοσι χρόνια μετά το θάνατο της Κατερίνας Γώγου, γιατί πιστεύετε ότι η ποίησή της παραμένει ζωντανή και αναζωπυρώνεται το ενδιαφέρον για τη ζωή της;

Μα γιατί ο κύκλος της ιστορίας μάς έχει φέρει πάλι σε ένα σημείο όπου τα αιτήματα για αξιοπρέπεια, ανθρωπιά, ελευθερία και συλλογικότητα είναι πάλι εδώ, και γιατί σήμερα πολλοί άνθρωποι συνθλίβονται κάτω από το βάρος της κοινωνικής αδικίας. Οι λίγοι ευημερούν και οι πολλοί αγωνιούν.

Στην παράσταση ερμηνεύετε αυτοβιογραφικά κείμενα της Γώγου, μέσα από τα οποία περνούν αρκετές δύσκολες στιγμές της. Εσάς ποιο ήταν αυτό που σας συγκλόνισε;

Με αγγίζει βαθιά στην περίπτωση της η κληρονομιά που κουβαλάει από το σπίτι της, ο πατέρας που την πήγαινε τις Κυριακές βόλτα στο νεκροταφείο, κι αυτή η αλαφροϊσκιωτη μάνα. Είναι σαν μια κατάρα που της καθόρισε τη ζωή, μια θλίψη και μια αγωνία, ένα βάρος ασήκωτο….

Η Κατερίνα Γώγου ήταν το σύμβολο των Εξαρχείων και μιας εποχής; Ή δεν μπορεί να χωρέσει σε αυτού του είδους τα καλούπια;

Ναι,  υπήρξε αυτό το σύμβολο και δικαίως, ήταν αναρχική και αγωνιζόταν υπέρ των αδυνάτων. Όμως θεωρώ πως αυτό την αδικεί κάπως…. η ποίηση της είναι πολύ παραπάνω από  μια πολιτικά ταγμένη  ποίηση.

Ποιος στίχος της Γώγου θεωρείτε ότι σχολιάζει καλύτερα το σκοτεινό τοπίο των ημερών μας;

Ο τίτλος της παράστασης είναι νομίζω ο στίχος που τα λέει όλα. «Στο μυαλό είναι ο στόχος, το νου σου, ε;». Δηλαδή κράτα τη σκέψη σου ζωντανή μην αφήνεσαι να σε κοιμίζουν γιατί τότε είσαι αδύναμος.
Τι είναι αυτό που σας κεντρίζει στη  νέα σας συνεργασία με τον Χάρη Ρώμα;

Δεν τον γνώριζα προσωπικά κι ανακαλύπτω έναν άνθρωπο σπάνιας καλοσύνης, δοτικό, που ονειρεύεται και παθιάζεται σαν παιδί… Αυτή τη φορά ασχολείται με ένα διαφορετικό είδος και μ’ αρέσει που είμαι μαζί του σ’ αυτό.

 

Κάνετε πρόβες και για το έργο του Θανάση Τριαρίδη «Μένγκελε» που θα ανέβει στη σκηνή του Faust. Μπορείτε να μας μιλήσετε για το ρόλο σας σε αυτό; Και κατά πόσο πιστεύετε ότι είναι επίκαιρο;

Τα έργα του Τριαρίδη είναι πάντα επίκαιρα γιατί θέτουν φιλοσοφικά ερωτήματα. Έρωτας, θάνατος, εξουσία. Οι ήρωες ξεκινούν ένα ταξίδι που θα τους αλλάξει για πάντα τη ζωή, φτάνουν στα άκρα κι αυτό είναι αλήθεια. Κάθε σημαντική εμπειρία σμιλεύει τον εσωτερικό μας κόσμο και μας ανοίγει νέες προοπτικές.

Θα είναι η δεύτερη φορά που παίζετε σε έργο του Τριαρίδη. Ποιο στοιχείο στη γραφή του θεωρείτε ότι σας εμπνέει δημιουργικά ως ηθοποιό;

Αυτό που μ’ αρέσει πιο πολύ απ’ όλα είναι ότι οι ήρωες συναινούν να παίξουν ένα παιχνίδι με άγνωστο φινάλε. Αυτό είναι η ζωή, κι αυτό είναι το θέατρο….

Τα επόμενα κινηματογραφικά σας σχέδια;

Την άνοιξη θα κάνω γυρίσματα για τη νέα ταινία της Φωτεινής  Σισκοπούλου, «Istanbul of miracles»  στην Πόλη. Μετά βλέπουμε….

 

clickatlife.gr

Αν σας άρεσε το άρθρο, κάντε “Like” στην σελίδα μας στo Facebook και θα έχετε άμεση ενημέρωση για κάθε νέα μας δημοσίευση