Ο Νεκτάριος Σφυράκης με φωνή, μυαλό, άποψη και…οικογένεια. (Videos)

Οκτ 13, 2015Οκτ 14, 2015 palettino 0 Σχόλια Νεκτάριος Σφυράκης

Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια! Το 1996 (αν θυμάμαι καλά), μου έστειλαν έναν δίσκο απ’ την “Warner music”, ενός νέου καλλιτέχνη, ονόματι Νεκτάριος Σφυράκης. Εγώ τότε έκανα εκπομπή στο δημοτικό ραδιόφωνο Λαμίας και μόλις έβαλα να τον ακούσω, άκουσα… τον Νίκο Παπάζογλου!! Ξανακοιτάω το όνομα και διαπιστώνω πως δεν ήταν ο Παπάζογλου αλλά κάποιος άλλος όπου η φωνή του έμοιαζε καταπληκτικά! Υπήρχε όμως κάτι αληθινό που με άγγιξε αμέσως. Φάνηκε πως δεν προσποιούνταν αλλά έτσι ήταν η φωνή του.

Eπίσης αυτό που μου έκανε εντύπωση, ήταν το ότι η φωνή του ταίριαζε απόλυτα και σε λαϊκά αλλά και σε μοντέρνα τραγούδια, έτσι δεν ήξερα που να τον κατατάξω!

Μετά από λίγο καιρό, πήγα στην εταιρία του, κάναμε τη πρώτη μας συνέντευξη και σιγά σιγά η γνωριμία μας έγινε φιλία, η φιλία επαγγελματική συνεργασία (γυρίσαμε μαζί σχεδόν όλη την Ελλάδα για εμφανίσεις), η συνεργασία μας εξελίχθηκε σε στενή, οικογενειακή φιλία και πριν τρία χρόνια, είχα την χαρά να βαφτίσω τον πρωτότοκο γιο του, Μανώλη και από τότε (κυρίως λόγω του μικρού Μανάκου) να είμαστε συνέχεια μαζί. Ο Νεκτάριος, η Στέλλα (σύζυγος), ο Μάνος αλλά και τα δίδυμα που γεννήθηκαν πρόσφατα, είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου.

Τι θα λέγατε λοιπόν, να γνωρίσετε λίγο καλύτερα τον “Νεκ”;

Γεννήθηκε στη Γερμανία, κατάγεται απ΄ τον Αποκορώνα Χανίων και μεγάλωσε στον Πειραιά.

Μόλις αποφοίτησε από το λύκειο, δούλεψε σαν σερβιτόρος, υπάλληλος σε αεροπορική εταιρία, αλλά και σε εταιρία καθαρισμού χαλιών! Παράλληλα όμως, με κάθε ευκαιρία έπαιζε μουσική (είναι καταπληκτικός κιθαρίστας, έτσι ξεκίνησε)!

Αφού έκανε μιά “μουσική αλητεία” (1991-92), σε Αυστρία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, επέστρεψε στην Ελλάδα όπου υπηρέτησε τη μαμά πατρίδα (που της έχει τεράστια αγάπη)!

Αμέσως μετά ξεκινάει τη δισκογραφία, όπου τυγχάνει μεγάλης αποδοχής απ΄ τον κόσμο, με πρώτες επιτυχίες το “Ναι μου τό ΄πανε” και το “Δεν είμαι πουθενά”. Ακολούθησαν κι άλλες επιτυχίες όπως τα “Απόψε φεύγω”, “Σκέψου καλά”, “Θά’ρχομαι κρυφά τις νύχτες”, “Ταξιδάκι” κ.α. Το 2002 έγραψε την μουσική για την ταινία του Θανάση Νάσκαρη “Προς τη νίκη” και 5 χρόνια μετά, την μουσική για την θεατρική παράσταση “Θου Κύριε”, του Γιώργου Μακρή και της Καλλιόπης Σαΐτη.

Ποιες είναι όμως οι αγαπημένες ασχολίες του, πέρα απ ΄ το τραγούδι και την μουσική;

Νεκτάριος Σφυράκης: Αεραθλητισμός…γυμναστήριο…εκδρομές στα βουνά…σκι….

Ιεράρχησε τα πέντε σπουδαιότερα πράγματα της ζωής σου.

Νεκτάριος Σφυράκης: 1.Οικογένεια.2.οικογένεια.3.οικογένεια.4.εργασία.5 φίλοι.

Κάνε μου ένα σχόλιο για τα μουσικά δρώμενα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.

Νεκτάριος Σφυράκης: Γενικά τα πράγματα πάντα λόγω περιοχής (γεωπολιτκής σχέσης) πηγαίνανε καλά… και γενικά η τέχνη στην Ελλάδα ως έκφραση σε όλες τις μορφές έχει να δείξει πολλά πράγματα… το τραγούδι ακόμα περισσότερο φτάνει να το ανακαλύψει ο ενδιαφερόμενος. Υπάρχουν πολλοί εξαιρετικοί δημιουργοί, ερμηνευτές, στιχουργοί, που παράγουν καταπληκτικά πράγματα. Το θέμα είναι ότι δεν τους ανακαλύπτει το ευρύ κοινό γιατί το σύστημα επειδή είναι μίζερο και ανεπαρκές θέλει να αναπαράγεται μέσα από ένα σωρό αδιάφορες προτάσεις που αφορούν όλο και πιο λίγους. Η μουσική, το τραγούδι έχουν συνέχεια και μάλιστα όταν στον τόπο υπάρχει κρίση ανθεί ακόμα περισσότερο το τραγούδι εκείνο που σε κάνει να σκέφτεσαι τι σου φταίει, πράγμα που εμένα με γεμίζει αισιοδοξία.

Που βρίσκεσαι επαγγελματικά, τι κάνεις τώρα και τι προσδοκάς να κάνεις;

Νεκτάριος Σφυράκης: Εκτός από τις ροκ παραστάσεις με τους “Rock Alarm” που οργώνουμε όλη την ελλάδα κάνοντας μία σειρά από εμφανίσεις που στοχεύουν στην τρέλα μας κατά κύριο λόγο αλλά και την τρέλα που μπορεί να λείπει από τους άλλους, ή την τρέλα που έχει ο κόσμος και περιμένει και κάποιον άλλο να τη μοιραστεί μαζί του, ετοιμάζουμε παραστάσεις με ένα απίστευτο υλικό που αφορά τον Γιάννη Σπανό. Περισσότερα δεν μπορώ να σου πω ακόμα αλλά σύντομα θα είμαι έτοιμος για αυτό.

Έχεις ασχοληθεί με τη παραγωγή νέων τραγουδιστών. Τι έχεις να προτείνεις, σ΄ αυτούς που θέλουν να ξεκινήσουν τώρα;

Νεκτάριος Σφυράκης: Θα τους πρότεινα να μην κάνουν καν τον κόπο, παρά μόνο εάν έχουν αρκετά χρήματα να μην ζουν από το συγκεκριμένο αντικείμενο κι αυτό γιατί η νυχτερινή ψυχαγωγία στην Ελλάδα με τον τρόπο που τη ζήσαμε εμείς, έχει τελειώσει. Όποιος έχει το περιθώριο να κάνει και μία άλλη εργασία προκειμένου να μην εξαρτάται από αυτή τη δουλειά, ναι να το κάνει, και να ετοιμάσει τον εαυτό του για μία αρένα που θέλει όλο και περισσότερο “αίμα” -με ότι αυτό συνεπάγεται. Δεν έχει σχέση η αγάπη με το αντικείμενο, με την αγορά εργασίας, με την αξιοκρατία και με τις δυναμικές του χώρου, το συσχετισμό των απαιτήσεων και τη τελική δημιουργία του συνόλου που θα πρέπει να συγκεντρώσει ο καθένας καλλιτέχνης προκειμένου να αποσπάσει τη προσοχή του κοινού.

Χαρακτήρισε τον εαυτό σου με 5 λέξεις κι αν θες ,αιτιολόγησε τους χαρακτηρισμούς.

Νεκτάριος Σφυράκης: Αισιόδοξος, γιατί όλα φτιάχνονται και για όλα έρχεται η λύση, όποια και να είναι αυτή.Αν σκεφτούμε θετικά μπορούμε να κάνουμε πολλές φορές την ανατροπη σε ο,τιδήποτε άσχημο μπορεί να έρθει. Θετικός, γιατί είναι η στάση μου απέναντι στη ζωή και στους ανθρώπους καθώς θεωρώ ότι είμαστε οι σκέψεις μας, προκειμένου να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα πάντα όμως με τη δράση. Τελειομανής, γιατί δεν μ’αρέσει ν΄ αφήνω μισές υποθέσεις, οπότε αν καταπιάνομαι με κάτι, θέλω να το εξαντλήσω, να το κάνω όσο γίνεται πιο καλό, να μην λέω αύριο μεθαύριο, ότι σήμερα θα το έκανα καλύτερα. Υπομονετικός, γιατί η υπομονή είναι αρετή.Μπορώ να περιμένω μέχρι τέλους αν ξέρω ότι κάτι έχει μία πορεία η οποία σε αποζημιώνει, και σαφώς τίποτα δε γίνεται σε μία στιγμή, σε μία ώρα, σε μία μέρα, όλα πλέον θέλουν το χρόνο τους. Ανθεκτικός, αφού θεωρώ ότι έχω κάνει αρκετά χιλιόμετρα για να μη με πτοούν οι μικρές αλλά και οι δύσκολες καταστάσεις. Έχω οπλίσει τον εαυτό μου με την εμπειρία της προσπάθειας, της αναζήτησης, της αγωνίας, της επιμονής, της αποτυχίας, της επιτυχίας.

Έχεις φίλους μέσα απ’τον χώρο σου; Από τι κύκλους είναι οι φίλοι σου και με τι κριτήρια τους επιλέγεις αλλά και γιατί σε επιλέγουν κι αυτοί;

Νεκτάριος Σφυράκης: Μέσα απ΄ τον χώρο όχι, είναι δύσκολο καθώς η φιλία είναι μία διαδικασία που θέλει τον χρόνο της και την ευκαιρία της. Στη δουλειά – και έτσι όπως είναι οι δουλειές σήμερα που οι εμφανίσεις είναι από περιορισμένες έως μοναδικές, ημερήσιες δηλαδή- δεν σου δίνεται η ευκαιρία να κάνεις φίλους αφού δεν υπάρχει η ουσιαστική επαφή που χρειάζεται για να προκύψουν ουσιαστικές σχέσεις και συνθήκες όπως αυτή της φιλίας. Μπορεί να υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να δοκιμάζονται και να είναι ορατές οι προσωπικότητες στο χώρο αλλά δεν δίνεται η ευκαιρία να υπάρχει συνέχεια στη σχέση καθώς ο καθένας παίρνει μετά το τέλος της δουλειάς τον δρόμο του.

Οι δικοί μου φίλοι είναι από άσχετους χώρους που δεν υπάρχουν τέτοιου τύπου είτε συμφέροντα είτε λόγοι για επαφές. Οπότε η ανάγκη για επαφή είναι μονο ουσιαστική και όχι χρηστική ή λόγω ανάγκης ή πολιτικής. Και με αυτή τη φιλοσοφία είναι σχέσεις χρόνων άρα και ουσιαστικές και πραγματικής φιλίας, με εξαίρεση ίσως εσένα, τον κουμπάρο μου Κώστα Γόνη, ο οποίος είσαι μία ιδιαίτερη περίπτωση ανθρώπου που παρ΄ ότι είσαι μέσα στον χώρο δεν προσπάθησες ποτέ να εκμεταλλευτείς ή να περάσεις μέσα από μένα κάτι που να περιείχε συμφέρον ή οτιδήποτε που να έχει μία δεύτερη ή τρίτη σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού σου. Αυτοί οι φίλοι λοιπόν, υποψιάζομαι ότι εκτιμούν πλέον πρώτα τον Νεκτάριο καθώς ο Σφυράκης είναι πάντα ένας υπάλληλος μου ο οποίος βγαίνει από το ντουλάπι μόνο για να κάνει μια δουλειά και να μου φέρει λεφτά.

https://youtu.be/ovJZQC7fifs

Είσαι ευαισθητοποιημένος Έλληνας. Γιατί έφτασε η Ελλάδα, σ’αυτό το σημείο και τι πιστεύεις ότι θα γίνει στο άμεσο μέλλον;

Νεκτάριος Σφυράκης: Το γιατί η Ελλάδα έφτασε εδώ που έφτασε είναι ένα θέμα που σηκώνει βιβλία να το αναλύσουμε. Θα μείνω όμως σε κάποια βασικά σημεία που είναι η τεμπελιά, αυτό που θεωρείται δεδομένο, η έλλειψη αυτοπεποίθησης, η συνήθεια μιας εύκολης ζωής, η έλλειψη κινήτρων, η έσχατη προδοσία όσων δοσίλογων εγκατέλειψαν την πατρίδα και υποτάχθηκαν στα συμφέροντα των ξένων, η έλλειψη-κατάργηση παραγωγής εθνικών προϊόντων.

Το άμεσο μέλλον είναι από πολύ μαύρο έως κατάμαυρο με την έννοια ότι πλέον δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από τη κρατική μηχανή. Είναι επιτέλους η εποχή της σκέψης, της εσωτερικής ανασυγκρότησης σε αυστηρά τοπικό επίπεδο, με δράσεις που θα ξεκινούν από το πρωτογενές κύτταρο του συνόλου που είναι η οικογένεια. Είναι ο καιρός της παρέας, ο καιρός που πρέπει να στηρίξουμε ορατά και με πρακτικές τους δικούς μας ανθρώπους, να γίνουμε καλύτεροι σε προσωπικό επίπεδο και μετά σε μικρά τοπικά σύνολα.

Αυτό που παρακαλάω κάθε μέρα τον Θεό, είναι να μ΄ έχει καλά και να μου δίνει δύναμη να μπορώ να είμαι αποτελεσματικός στην οικογένειά μου και στα παιδιά μου. Τίποτα άλλο…

Σ’ευχαριστώ, κουμπάρε, και…φιλιά στον Μανάκο!!

Νεκτάριος Σφυράκης: Ανταποδίδει στον Νονό!! Εύχομαι επίσης στο “Palettino Magazine” κάθε επιτυχία .Ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία.

Φωτογραφίες: