Η συνταγή για να πετύχει μία σχέση είναι δύσκολη (καμία μοριακή κουζίνα). Αποτέλειται από πολλά, μα πάρα πολλά, υλικά και χρειάζεται πολύ μεράκι, προσπάθεια και υπομονή στην εκτέλεση. Άσε που πολλές φορές θέλει να είσαι από πάνω για να “μην καεί”.

Στις σχέσεις με απόσταση, μπαίνουν στη μέση έξτρα παράγοντες: τα χιλιόμετρα που σας χωριζουν, η επικοινωνία που κατά βάση γίνεται ψηφιακά και -κυρίως-  η καθημερινή απουσία του άλλου μπορεί να απογειώσουν το βαθμό δυσκολίας. Παρόλο που όσες φορές έχω μπει σε αυτό το χορό το έχω κάνει με πολλή θετική ενέργεια και διάθεση κάθε φορά χωρίζω σπάνια δουλεύει. Γι’ αυτό και σε όσους έχουν καταφέρει να περάσουν αυτή την πίστα χωρίς να γίνουν απο δυο χωριά χωριάτες με τον άλλον και τελικά να χωρίσουν με επιτυχία δίνω τα θερμά μου συγχαρηρήρια.
Ωστόσο, έμαθα κάποια πράγματα και νομίζω πως αν έχεις υπάρξει σε σχέση εξ’ αποστάσεως,  θα συμφωνήσεις στα περισσότερα.

1. Οι συζητήσεις στο Skype είναι ωραίες. Και ταυτόχρονα άβολες όταν βλέπεις την κάμερα να δείχνει τη λιγότερο κολακευτική εκδοχή σου (προσωπικά φαίνομαι μόνο τέρας).
http://www.womenshealthmag.com/sites/womenshealthmag.com/files/2014/04/15/talking-on-phone_0.gif

2. Κάποιες φορές οι τηλεφωνικές συνομιλίες μπορούν να γίνουν πολύ βαρετές. Λογικό είναι αφου δεν είναι δυνατόν να έχετε κάθε φορά κάτι συναρπαστικό να πειτε.
“Αυτάαα. Τι άλλα εσύ; (ΣΙΩΠΗ)”.
Βλέπεις, όταν είσαι μαζί με κάποιον (εννοώντας στον ίδιο χώρο) και να μην έχετε να πείτε κάτι, θα βγείτε μία βόλτα, θα μαγειρέψετε, θα κάνετε σεξ, θα δείτε ταινία, κάπως τέλος πάντων θα καλυφθεί το κενό. Στον τηλεφωνικό διάλογο όμως, όχι.

3. Υπάρχουν ημέρες που μπορεί να μην ακούσεις καθόλου τη φωνή του. Πόσες φορές έχει τύχει κάποιος από τους δύο να αποκοιμηθεί και τελικά να μη μιλήσετε;

4. Συνειδητοποιείς ότι μία σχέση στην οποία κυριαρχεί η καθημερινή απουσία θέλει τόνους έξτρα προσπάθειας για να παραμείνει υγιής. Το να μην (είσαι σίγουρη ότι) ξέρεις τι κάνει ο άλλος μπορεί να σε κάνει πιο καχύποπτη (το ίδιο κι εκείνον) και άρα πιο ευέξαπτη κι επιρρεπή σε νεύρα και τσακωμούς.
http://rack.1.mshcdn.com/media/ZgkyMDEzLzA2LzEyL2VmL0dsZWUxLjUxZjI4LmdpZgpwCXRodW1iCTEyMDB4OTYwMD4/338a9357/e83/Glee1.gif

5. Οι τσακωμοί είναι ένα κεφάλαιο από μόνοι τους. Το να τσακώνεστε και να στο κλείσει ή να μην το σηκώνει ας πούμε μπορεί να σε διαλύσει. Γιατί άλλο να στο κλείνει και να ξέρεις ότι μπορείς να πας να τον βρεις και άλλο να στο κλείνει όταν μεσολαβούν μεταξύ σας πολλά χιλιόμετρα.

6. Σε μία πολύ yolo στιγμή λέτε να βρεθείτε το επόμενο ΣΚ. Το ξεχνάτε με το που συνειδητοποιήσετε ότι το να περάσετε ένα ΣΚ μπορεί να σου (ή σας) κοστίσει έως και μισό μηνιάτικο (αν μένει στο εξωτερικό είναι ολόκληρο μηνιάτικο).

7. Μερικές φορές πιάνεις τον εαυτό σου να ανησυχεί μήπως δεν σου λείπει αρκετά. Δεν είναι τίποτα. Απλώς, το να μην τον αγγίζεις, μυρίζεις, πιάνεις, φιλάς, απολαμβάνεις γενικότερα είναι κι αυτό κάτι που συνηθίζεται.

8. ΑΧ αυτή η αίσθηση της χαρμολύπης όταν πέφτεις τυχαία πάνω σε μία φωτογραφία από την τελευταία φορά που ήσασταν μαζί.

9. Όταν βγαίνεις με την κολλητή σου προσπαθείς αφενός να μην μονοπωλείς την συζήτηση με το πόσο σου λείπει που έχεις να δεις τον φίλο σου ένα μήνα τα δικά σου προβλήματα, αφετέρου να συμμερίζεσαι και τα δικά της σχεσικά προβλήματα (κι ας είναι με κάποιον που μένει δέκα λεπτά από το σπίτι της και τον βλέπει κάθε μέρα).

10. Δεν αλλάζεις με τίποτα αυτή την αίσθηση ανυπομονησίας όταν τελικά πηγαίνεις να τον βρεις (ή έρχεται εκείνος σε σένα) και φυσικά της ασφυκτικής αγκαλιάς που κάνετε με το που βρεθείτε επιτέλους στον ίδιο χώρο.

11. Ο χρόνος που θα περάσετε μαζί περνάει απογοητευτικά γρήγορα.Πάντα. Και η στιγμή που είναι να αποχωριστείτε γίνεται κάθε φορά και πιο δύσκολη.

12. Η σκέψη ότι μία μέρα θα ξαναξυπνάτε μαζί είναι αρκετή για να σηκώσεις ξανά το κεφάλι, να πάρεις το αποφασιστικό σου βλέμμα, να αγνοήσεις τα χιλιόμετρα που σας χωρίζουν και να τα αντέξεις όλα από την αρχή.