Σμαράγδα Καρύδη: «Είναι αδιακρισία και αντιαισθητικό να μας μετράνε τα χρόνια και τα κιλά»

Δεν το ξέρει, αλλά τη Σμαράγδα την έχω ακουστά από την εποχή που ήταν 20 χρονών, φοιτήτρια ακόμη του Εθνικού θεάτρου. Ήταν ένα εντυπωσιακά όμορφο ξανθό κορίτσι με πολύ ταλέντο. Δεν το ξέρει ούτε αυτό, αλλά η φήμη της είχε κυκλοφορήσει σε πολλές παρέες ακόμη και σε αυτές που ήταν άσχετες με το θέατρο, όπως η δική μου.
Δύο δεκαετίες μετά, δεν έχουν αλλάξει και πολλά για τη Σμαράγδα που παραμένει όμορφη, ταλαντούχα, ισορροπημένη και με τη φήμη της να συζητιέται σε πολλές παρέες της πόλης. Φέτος εμφανίζεται στη σκηνή του Παλλάς ως η Ρόξι Χαρτ στο μιούζικαλ Chicago. Μια φιλόδοξη στάρλετ που κάνει τα πάντα για ένα ακόμη εξώφυλλο και για λίγο ακόμη χρόνο φήμης. Το ότι η Σμαράγδα κλέβει την παράσταση δεν είναι άλλη μια φιλοφρόνηση που γράφεται έτσι για να γεμίσει τις αράδες. Είναι μια πραγματικότητα, την οποία θα ανακαλύψετε μόλις δείτε την παράσταση.
Τι σε φόβισε περισσότερο στην παράσταση; Πού είπες «ωχ, αυτό δεν το έχω»; Δεν με φόβισε τίποτε απολύτως. Ήθελα να το φέρω εις πέραν όσο γινόταν καλύτερα. Άλλωστε μια ιστορία πας να διηγηθείς, είτε παίζοντας, είτε τραγουδώντας. Έκανα τις πρόβες μου γιατί ήθελα να έχω αντοχές, μιας και δεν είναι εύκολος συνδυασμός να χορεύεις, να τραγουδάς και να παίρνεις και τις σωστές αναπνοές και όλα αυτά live. Ήθελε προπόνηση αυτός ο συνδυασμός, αλλά δεν με φόβισε τίποτε, ίσα ίσα που με χαροποίησε σαν καινούργιο παιχνίδι.
Χρειάστηκε να πας γυμναστήριο ή να κάνεις δίαιτα; Πηγαίνω γυμναστήριο και τα τελευταία δύο χρόνια κάνω pilates που κάνει πάρα πολύ καλό στο σώμα. Δίαιτα δεν έκανα, γιατί είχα αδυνατίσει αρκετά πέρσι και είχα πει να προσέξω να μην πάρω κιλά. Έτσι όλο το καλοκαίρι ήμουν λίγο προσεχτική, αλλά για μένα δεν ήταν πολύ δύσκολο, γιατί δεν παίρνω εύκολα κιλά.
Εμφανίζεσαι με πολύ sexy κορμάκια και κοστούμια και το σώμα σου φαίνεται τρομερά γυμνασμένο. Το σώμα μου ήταν πάντα γυμνασμένο και αρπάζει εύκολα που λένε, άλλα δεν έχω μείνει και αγύμναστη για μεγάλο διάστημα. Μετά τις Μέλισσες τον Αύγουστο και το θέατρο που είχα πολλές εμφανίσεις με μαγιό, αφέθηκα λίγο, άφησα τη γυμναστική και έφαγα πολύ, μόλις όμως είδα ότι ξέφυγα, επανήλθα. Δεν θέλω να αφήνομαι και να φτάνω στο μη περαιτέρω ή εκεί που δεν έχει επιστροφή.
Πρώτη φορά σε βλέπουμε με τόσο κοντά μαλλιά. Στεναχωρήθηκες που τα έκοψες; Όχι δεν είναι η πρώτη φορά. Τα είχα κόψει όταν έκανα το «Αχ και να ‘ξερες» και τον «Λευκό Οίκο». Τα είχα κόψει σαν τη Μεγκ Ράιαν, είχα κάνει και φράντζα. Δεν στεναχωρήθηκα λοιπόν καθόλου, τι να με πειράξει; Εγώ η ίδια ήθελα να τα κόψω, δεν ήθελα περούκα και τα ‘βαψα κιόλας και πρώτη φορά τα ανοίγω τόσο πολύ στο χρώμα.
Νιώθεις τυχερή; Σου ήρθε εύκολα η επιτυχία και σχετικά νωρίς και ήσουν όμορφη από πιτσιρίκα χωρίς καθόλου προσπάθεια. Γενικά νιώθω τυχερή, αλλά δεν μου στρώθηκαν όλα με το καλημέρα. Είχα τύχη, αλλά μόνο με την τύχη δεν γίνεται τίποτε, χρειάζεται δουλειά και συνέπεια. Για πρώτη φορά καλή είναι η τύχη, αλλά αργότερα πρέπει να δουλέψεις και ξέρεις αυτό το καταλαβαίνω τώρα με τη Μαρινέλλα που έχει αυτό το χάρισμα, αλλά αν δεν είχε την εργατικότητα, την αγάπη και την αφοσίωση, δεν θα έλεγε και τίποτε το χάρισμα, θα ήταν άλλο ένα που χάθηκε. Η ίδια όμως κάνει τεράστια καριέρα και διατήρησε το ταλέντο της ακέραιο, γιατί το προσέχει και το δουλεύει.
Η Ρόξι (η ηρωίδα της παράστασης) είναι πολύ αποφασισμένη και πρόθυμη να κάνει τα πάντα για ένα ακόμη πρωτοσέλιδο. Εσύ μέχρι που θα έφτανες, αν επιθυμούσες κάτι με όλη σου την ψυχή; Δεν πιστεύω ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Πιστεύω ότι χάνεις το δρόμο σου όταν προσπαθείς να πετύχεις κάτι ακραίο με ανέντιμο τρόπο. Θεωρώ ότι το μέσο και ο σκοπός πρέπει να συναντιούνται με πιο ταπεινό τρόπο, αλλιώς χάνεις τον μπούσουλα. Εγώ γενικά δεν βάζω μακροχρόνιους στόχους. Θέλω να είμαι καλά, τα πράγματα να πηγαίνουν καλά και όταν βλέπω ότι κάτι δεν γίνεται, να το αφήνω, να κάνω κάτι άλλο, να μην κολλάω εκεί.
Όλες οι γυναίκες μου λένε ότι δεν αγχώνονται όταν μεγαλώνουν. Εσύ όπου ανήκεις στις πολύ όμορφες, έχεις τη ίδια αντίληψη; Δεν μου αρέσει να μεγαλώνω και αυτό ισχύει για όλους, ωραίους και μη, αλλά δεν είναι μόνο η εξωτερική εικόνα, είναι η ενέργεια η υγεία. Δεν μπορεί να είσαι όπως στα 20 σου. Σε κανέναν δεν αρέσει να μεγαλώνει, να χάνει τα μαλλιά του, να κάνει ρυτίδες, να μεγαλώνει ο κώλος του, αλλά φιλοδοξείς να βρεις μέσα σου τις ισορροπίες, κοιτάς να χαλαρώσεις ή αλλιώς γίνεσαι πρησμένη κούκλα. Εσύ διαχειρίζεσαι μόνος σου το χρόνο που περνάει, με ισορροπία ή με υστερία.
Ένας ταξιτζής μου έλεγε ότι γυναίκες σαν και σένα πρέπει να τις βάζουμε να υπογράψουν ότι θα κάνουν παιδιά για να βελτιώσουμε την εικόνα της νέας γενιάς. Ε τώρα τι θέλεις να σου πω για αυτό; Δεν έχω συνδέσει τη ζωή μου με τη μοίρα της Ελλάδας.
Φοβάσαι που ζεις στο κέντρο της Αθήνας. Όχι δεν φοβάμαι καθόλου, αγαπώ το κέντρο της πόλης. Εντάξει δεν μένω και στην Ομόνοια, μένω στην Ακρόπολη και εδώ είναι ωραία. Έχει τουρίστες, έχει πεζόδρομο, νομίζεις ότι όλα θα πάνε καλά. Δεν μπορώ να με φανταστώ στα προάστια ας πούμε. Από μικρή φοβόμουν τις ερημιές.
Είπες  σε παλαιότερη συνέντευξη ότι τώρα έχεις λιγότερες ανασφάλειες απ’ ότι στα 20. Τι ανασφάλειες είχες στα 20; Α δεν φαντάζεσαι πόσες πολλές. Σε αυτή την ηλικία δεν ξέρεις τι αξίζεις, πώς σε βλέπουν οι άλλοι, δεν αξιολογείς σωστά και μια κουβέντα μπορεί να σε καταρρακώσει, αν ο άλλος είναι ειλικρινής μαζί σου, τί μπορείς να κάνεις, πώς να εκφραστείς. Χανόμουν στα προβλήματά μου, με πήγαιναν πίσω οι ανασφάλειές μου, με μάγκωναν, δυσκολεύτηκα να τις βγάλω. Γενικά οι φοβίες είναι πολύ κουραστικό πράγμα.
Έχεις κάνει ψυχανάλυση ποτέ; Όχι καθόλου, δεν έφτασα σε σημείο που να αισθάνομαι ότι έχω ανάγκη να μιλήσω σε ψυχαναλυτή. Μπορεί κάποια στιγμή να το χρειαστώ, πάντως με βοηθάει να μην ασχολούμαι με μένα και κρατάω και μια πισινή, γιατί βλέπω ότι όσοι κάνουν ψυχανάλυση, ασχολούνται παραπάνω με τον εαυτό τους και δεν κοιτάνε και πολύ τον άλλο δίπλα τους. Θέλεις να τους πεις χαλάρωσε λίγο φίλε, οι άλλοι δεν έχουν να φάνε.
Αυτή η νέα μόδα που όλοι λένε την ηλικία, πώς σου φαίνεται; Δεν πρόκειται για μόδα, γιατί την γράφουν έτσι και αλλιώς, δεν μπορείς να γλιτώσεις. Πώς διαβάζουμε κάτι ρεπορτάζ που λένε «ο 50χρονος δολοφόνος», έτσι και εμείς, σαν τους υπόπτους. Είναι αδιακρισία και ανθρωποφαγία. Τι είναι αυτό τώρα; Μας μετράνε τα χρονιά και τα κιλά, είναι αντιαισθητικό. Στο τέλος θα αρχίσουμε να λένε και περιφέρεια στήθους και ό,τι νούμερο ξέρουμε για κάποιον.  Από μια ανθρωποφαγική αδιακρισία ξεκινάει όλο αυτό, να δούμε μέσα από την κλειδαρότρυπα.

queen.gr