Ο Σπύρος Ιωάννου τα λέει έξω απ’τα δόντια!(Videos)
Ο Σπύρος Ιωάννου είναι ένας, κατά γενική ομολογία, πολύ καλός ηθοποιός. Μπορεί να διαπρέψει τόσο σε κωμικούς όσο και σε δραματικούς ρόλους. Μάλιστα μέχρι σήμερα έχει δώσει εξετάσεις με επιτυχία σε πολλές ταινίες αλλά και θεατρικά έργα. Τι λέει όμως ο ίδιος για τον εαυτό του;
“Γενικά πιστεύω ότι έχω δώσει ότι καλύτερο στον χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου, στερώντας πολλά πράγματα από τη προσωπική μου ζωή. Μπορώ να πω πως είμαι αρκετά ευχαριστημένος γιατί ό,τι έχω κάνει μέχρι σήμερα, έχει τύχει ευρείας αποδοχής απ’ το κοινό. Το σημαντικότερο όλων είναι όχι να είσαι αναγνωρίσιμος αλλά το να σε αγαπάνε και σαν ηθοποιό αλλά και σαν άνθρωπο. Αυτή είναι η μεγαλύτερη αναγνώριση και ικανοποίηση σ΄ έναν καλλιτέχνη”.
Ο Σπύρος γεννήθηκε πριν από κάποια χρόνια, στην Αγιά Πάργας και κατάγεται από μικροαστική οικογένεια με δύο αδερφές. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε εκεί μέχρι την ηλικία των 7 ετών.Μετά, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων του πατέρα του, μετακόμισαν οικογενειακώς, στον Καναδά.
“Θυμάμαι, πως ήταν πολύ δύσκολα τα παιδικά χρόνια μου, στο χωριό και έτσι αναγκαστήκαμε να μεταναστεύσουμε. Τελειώνοντας το σχολείο, στον Καναδά, έφυγα για Αμερική και συγκεκριμένα στη Νέα Υόρκη, όπου παρακολούθησα μαθήματα υποκριτικής, στο “actor΄s studio” του Lee Starausberg. Εν συνεχεία, έρχομαι στην Ελλάδα και για καλή μου τύχη, δεν έμεινα ποτέ χωρίς δουλειά!”
Πότε ήρθες στη πατρίδα;
“Το 1974 και αμέσως γνωρίστηκα μετον αείμνηστο Σωτήρη Μουστάκα, ο οποίος ήταν και ο πρώτος που μου πρότεινε να παίξω μαζί του, στην επιθεώρηση “Είδες η λιτότητα”, στο θέατρο “Καλουτά”, όπου δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχει, μαζί με τον Γιάννη Γκιωνάκη, Σταύρο Παράβα, Μάρω Κοντού, Φώτη Μεταξόπουλο, Νάντια Φοντάνα κ.α.”
Άρα είχες ένα ιδανικό ξεκίνημα…
“Ναι κι αμέσως μετά ξεκίνησα τις ταινίες στον κινηματογράφο, με πρώτη,τη μεγάλη επιτυχία: “Φυλακές ανηλίκων” με Θέμη Μάνεση, Γιώργο Πετρόχειλο κ.α. μια ταινία που άγγιξε την τότε νεολαία και έμεινε κλασική. Ακολούθησανκι άλλες ταινίες, άλλες κωμικές και άλλες δραματικές, όπως “Γρανίτα από μελάνι”, “Δάσκαλε τι δίδασκες”, “Και κλάμα στα σχολεία” κ.α.
Με ποιους μεγάλους ηθοποιούς ένιωσες τιμή που έπαιξες μαζί τους;
“Δεν μπορώ να τους συγκρίνω μεταξύ τους γιατί ο καθένας απ΄ αυτούς είχε τη δική του σφραγίδα και αύρα στον χώρο του θεάματος. Το μεγαλύτερο δέος, όμως, το ένιωσα στην ταινία “Τα σαγόνια της εφορίας”, όπου περιμένοντας τον ηθοποιό, που θα έκανε το ρόλο του πατέρα μου και μου το είχε αποκρύψει η παραγωγή, ήταν όταν ξαφνικά παρουσιάστηκε ο Ντίνος Ηλιόπουλος! Εκεί ένιωσα μια ανατριχίλα και δεν μπορούσα καν να θυμηθώ τα λόγια μου. Ο Ηλιόπουλος κατάλαβε αμέσως το άγχος που με διακατείχε και με αγκάλιασε, λέγοντάς μου “είσαι πολύ καλός ηθοποιός και χαίρομαι που θα κάνεις τον γιο μου”! Τι να πω; Μακάρι να γύριζα τον χρόνο πίσω και να ξανανιώσω αυτό το συναίσθημα, που σήμερα δεν υπάρχει”
Με ποια άλλα “ιερά τέρατα” έπαιξες και τι θυμάσαι από κάποιους από αυτούς;
“Θανάση Βέγγο, Νίκο Ρίζο, Γιώργο Κωνσταντίνου, Ξένια Καλογεροπούλου (στη παιδική σκηνή της), Θύμιο Καρακατσάνη, Κώστα Βουτσά, Στάθη Ψάλτη και τα τελευταία χρόνια με τον Μάρκο Σεφερλή. Θέλω να τονίσω, όσον αφορά τον Θύμιο Καρακατσάνη, ότι ήταν απ΄ τους ηθοποιούς που συνεργάστηκα, παίζοντας στη σκηνή, δίπλα του, ότι πέρα από ηθοποιός ένιωθα συγχρόνως και θεατής του!”
Βλέπω ότι έπαιξες με κορυφαία ονόματα. Έχεις κάποιο παράπονο από κάποιους;
“Δεν μπορώ να πω ότι έχω παράπονο αλλά σίγουρα, έχω αρκετή στεναχώρια γιατί όσους έχω εγώ βοηθήσει, δεν έχει γυρίσει κανένας να μου πει ένα ευχαριστώ! Όχι ότι το έχω ανάγκη αλλά δύο πράγματα που μ΄ενοχλούν ιδιαίτερα είναι η αχαριστία και το ψέμα. Δεν θέλω ν΄αναφερθώ σε συγκεκριμένα άτομα, το μόνο που λέω, όπως λέω και για όλους, είναι “ο Θεός να τους έχει καλά”.
Σ΄ έχουν κοροϊδέψει;
“Δεν θα το έλεγα ακριβώς έτσι απλά κάποιοι έχουν προσπαθήσει να μου στερήσουν μεροκάματα, λέγοντας στους υπεύθυνους της παραγωγής, αρκετά ψέμaτα και κακοήθειες και σ΄ αυτή τη δουλειά, όπως το έχεις διαπιστώσει κι εσύ, καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα”
Εγώ είμαι πολύ φρέσκος στο θέατρο και σου οφείλω κι εσένα ένα ευχαριστώ, μιας κι ήσουν απ΄τους πρώτους, με τους οποίους πρωτοέπαιξα στο θέατρο και με βοήθησες αρκετά. Ήταν τη περίοδο 2008-2009, στο θέατρο “Ακάδημος”, στη παράσταση του Ray Cooney “Τρεις κι ο κούκος” με τον Μάρκο Σεφερλή. επίσης δεν ξεχνώ πως μετά απ΄ αυτό, με πήρες μαζί σου, περιοδεύοντας σ’ όλη την ελλάδα, με τη παιδική παράσταση “Ποιος παγίδευσε τον Καραγκιόζη” κι αμέσως μετά, με την παράσταση “Πινόκιο” του Carlo colonti, όπου γνωρίσαμε μεγάλη επιτυχία. Εκεί πρέπει να πω ότι γνώρισα κι εκτίμησα μία άλλη πτυχή του ταλέντου σου, αυτή του σκηνοθέτη, όπου πραγματικά με εξέπληξε και μου έβγαλες πράγματα, που δεν περίμενα πως είχα!!!
“Μετά από τόσα χρόνια Κώστα, σήμερα είδα κι έναν ηθοποιό που λέει αλήθειες και δεν είναι αχάριστος!!” (Γέλια)
Σ΄ ευχαριστώ Σπυράκο και είσαι σίγουρος, πως ο Ψινάκης που έκανες στο “Δελφινάριο”, έχει αφήσει εποχή. Τιμή μου που σε γνώρισα κι αν ξανά χρειαστείς κάποιον στα “κυβικά” μου εγώ είμαι εδώ!.
“Α Κώστα, ξέχασα να σου πω, πως απεχθάνομαι και τους γλύφτες”!
Α οκ, το παίρνω πίσω λοιπόν.(Γέλια)
“Κλείνοντας Κώστα, θα ΄θελα να στείλω την αγάπη μου και την εκτίμησή μου, στους αναγνώστες του Palettino Magazine, και να τους πω πως θα πρέπει να έχουν πολύ υψηλά standards και απαιτήσεις όχι μόνο από το εν λόγω site αλλά γενικότερα στη ζωή τους”.
Φωτογραφίες:
Αν σας άρεσε το άρθρο, κάντε “Like” στην σελίδα μας στo Facebook και θα έχετε άμεση ενημέρωση για κάθε νέα μας δημοσίευση.
Προσφορές έως -60% στο : shop.palettino.gr
