Ιωάννινα : H ελληνική Ελβετία μοιάζει βγαλμένη από παραμύθι – Ανακαλύψτε την συγκλονιστική γραφικότητα της Ηπείρου…! (ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ )

Ένα από τα καλύτερα ταξίδια που µπορείς να κάνεις δώρο στον εαυτό σου, είναι µια απόδραση στα Ιωάννινακαι στο Πάπιγκο. Γραφικότητα, οµορφιά, περιπέτεια, αρχοντιά, ιστορία, αρµονία, ηρεµία, φιλοξενία, είναι οι λέξεις που περιγράφουν το παραµύθι της Ηπείρου…

taξιδι-Κείµενο-φωτογραφια: κατερινα γιατζογλου (kyatzoglou@yahoo.gr)

ΦΩΤΟ: MENEΛΑΟΣ ΣΥΚΟΒΕΛΗΣ

Στα Ιωάννινα είχα ταξιδέψει αρκετές φορές, αλλά πάντα για επαγγελµατικούς λόγους, σε διήµερα-αστραπή, χωρίς να δω καν την περίφηµη λίµνη… Ήξερα όµως πάντα ότι θα ερχόταν η κατάλληλη στιγµή… µια µέρα… για να ανακαλύψω την συγκλονιστική γραφικότητα της Ηπείρου…!

Εικόνες από τη λίμνη των Ιωαννίνων…

Με αφορµή, λοιπόν, µια οµιλία για το βιβλίο µου, αποφάσισα να µείνω λίγες µέρες… για να δω όλα αυτά τα µαγικά µέρη, για τα οποία διάβαζα κατά καιρούς στο δικό µας Icons. Ο θεός των ταξιδιών είναι πάντα µαζί µου,… έτσι κι αυτή την φορά ένας υπέροχος ήλιος µε υποδέχθηκε στην πόλη και µε ακολούθησε όλες τις µέρες,… πράγµα σπάνιο για Νοέµβριο µήνα!

Τα Ιωάννινα είναι µια ελληνική Ελβετία! Πανέµορφη, γραφική, καθαρή, µε µια γοητεία αρχοντική και περήφανη… µε µεγάλη ιστορία. Έφθασα στο Olympic, ένα ξενοδοχείο στην καρδιά της πόλης, σε στρατηγικό σηµείο… Ο ιδιοκτήτης του µε κέρδισε από την πρώτη στιγµή. Ευγενικός, εντυπωσιακά «γρήγορος», θα ‘πρεπε να διδάσκει ξενοδοχειακή συµπεριφορά, πραγµατικά από τους καλύτερους που έχω γνωρίσει ποτέ! Μου έδωσε τα SOS της περιοχής, που έπρεπε να δω, στοχευµένα µε ακρίβεια.

ο ποταμός Βοϊδομάτης

Κατηφορίζοντας προς την λίµνη, χάζευα τα πεζοδρόµια που ήταν όλα στολισµένα µε πολύχρωµα χρυσάνθεµα. Το ίδιο και οι πεζόδροµοι. Αυτό, για να είµαι ειλικρινής, δεν το βλέπεις συχνά σε ελληνική πόλη. Τόσο καθαρά και «ανθισµένα» πεζοδρόµια, ίσως µόνο µε αυτά του Ναυπλίου µπορούν να συγκριθούν. Φθάνοντας στην περίφηµη λίµνη, ετοίµασα την µηχανή µου, γιατί η εικόνα που είχα µπροστά µου ήταν όντως µοναδική! Η βόλτα δίπλα στην λίµνη… δεν υπάρχει! Τα τεράστια στοιχισµένα πλατάνια, δίπλα στο νερό… είναι πίνακας… Μια ζωντανή χρωµατική παλέτα… µε άπειρες αποχρώσεις του γκρι, του γαλάζιου και του πράσινου.

Η καστροπολιτεία ξεδιπλώνεται παράλληλα µε την λίµνη… δίνοντας έναν τόνο µυστηρίου και παραµυθιού συγχρόνως. Μια καστροπολιτεία ζωντανή,… µιας και στο εσωτερικό της, παλιά και καινούργια σπίτια κατοικούνται κανονικά! Στα σοκάκια ανακαλύπτεις γραφικά µικρά εστιατόρια και µπαράκια που φιλοξενούνται σε υπέροχα πετρόκτιστα παλιά κτίρια. Το νησάκι µέσα στην λίµνη, τόπος των ψαράδων, καταπράσινο, υποδέχεται τους επισκέπτες για να τους συστήσει τα ονοµαστά βατραχοπόδαρα!

Η αγαπηµένη µου Γιώτα, το κορίτσι-«κλειδί» της πόλης, επιµένει ότι πρέπει να δω το Kozmos του Νικόλα, στο χωριό Λύγγος, µόλις 16 λεπτά από το κέντρο. «Είναι ένα λούνα παρκ-παραµύθι για µεγάλους, πρέπει να το δεις». Κι έχει απόλυτο δίκιο! Στο κέντρο του µικρού χωριού, ο Νικόλας, που άφησε την Αθήνα για πάντα, µεταµόρφωσε ένα µικρό γραφικό χωριάτικο σπίτι µε τον αµφιθεατρικό κήπο του σε σκηνικό του Χάρι Πότερ! Τζάκι, ροζ και πορτοκαλί τοίχοι, που «φιλοξενούν» αγγέλους και ξωτικά, κεριά, µουσικές, πολύχρωµα κρεµαστά φανάρια παντού και στην αυλή ένας τεράστιος πλάτανος κυριαρχεί, σκιάζοντας είκοσι τραπέζια που βλέπουν µέχρι την Δωδώνη! Η µαµά του Νικόλα µαγειρεύει υπέροχες πίτες (η µανιταρόπιτα µακράν η καλύτερη), µαγειρευτά και χορταστικές σαλάτες. Για το τέλος, αφήνει το καλύτερο, γλυκό ντοµατάκι και κυδώνι… Το τζιν µου αρχίζει να µε στενεύει…

Την εποµένη ξυπνάω από το χάραµα, όχι για να γράψω αυτή την φορά, αλλά γιατί µε περιµένει ο Αχιλλέας µε το τζιπ-βουβάλι της «Alpine Zone». «Είσαι έτοιµη;», µε ρωτάει µε νόηµα. «Έχω γεννηθεί έτοιµη», του απαντώ και σκάµε στα γέλια… Η µεγάλη περιπέτεια αρχίζει.

Παιχνίδι 1ο: Rafting στον ποταµό Βοϊδοµάτη! Σε µόλις 35 λεπτά βρισκόµαστε στην Αρίστη, ένα ζωγραφιστό χωριό γεµάτο πλατάνια και κυδωνιές. Φοράµε τις στολές και κατηφορίζουµε προς το γεφύρι. Η αδρεναλίνη µου αρχίζει ν’ ανεβαίνει… µόνο που βλέπω το τοπίο! Χρώµατα, δέντρα, νερά που τρέχουν, συνθέτουν την απόλυτη φθινοπωρινή σονάτα. Το να κατεβαίνεις τον Βοϊδοµάτη µε βάρκα… είναι εµπειρία που δεν θα ξεχάσεις ποτέ… «Τίποτα στον κόσµο δεν έχει την σοφή αρµονία της φύσης», σκέφτοµαι. Το Πάπιγκο είναι απλά συγκλονιστικό! «Την επόµενη φορά θα έρθεις για rafting στον Άραχθο… για τα πιο δύσκολα», µου λέει ο Κώστας.

Αφήνουµε την βάρκα και συνεχίζουµε πεζοπορία µέσα στο άγριο δάσος…

ΦΩΤΟ: MENEΛΑΟΣ ΣΥΚΟΒΕΛΗΣ

Ο ήχος των βηµάτων πάνω στα ξερά κίτρινα φύλλα δίνει τον ρυθµό. Στο πρώτο ξέφωτο βλέπουµε το «κρυµµένο» ερειπωµένο µοναστήρι των Αγίων Αναργύρων του 14ου αιώνα. Έχοντας αγοράσει κατά καιρούς άπειρα ποταµίσια ξύλα για να διακοσµήσω τον καλοκαιρινό µου παράδεισο, αντιλαµβάνεστε το αµόκ µου… µε τόσα πολλά και πανέµορφα κλαδιά και ξύλα σκορπισµένα παντού… «Θα τα πάρεις όλα αυτά µαζί;», µε ρωτούν. «Εννοείται, έστω και κολυµπώντας». Φθάνουµε στο τέλος της διαδροµής, βγάζουµε τις στολές, µπαίνουµε στο τζιπ-βουβάλι και ανεβαίνουµε για το Μεγάλο Πάπιγκο για canyoning στις «κολυµπήθρες». Η αλήθεια είναι ότι έχω µια µικρή µέθη! Είναι από την αδρεναλίνη, το ‘χω οµολογήσει άλλωστε, υπήρξα εθισµένη για πολλά χρόνια! Βάζουµε τον εξοπλισµό και ξεκινάµε το δύσβατο µονοπάτι… Ξαφνικά, το σκηνικό παίρνει άλλη µορφή και µου θυµίζει Βιετνάµ. Τεράστια βράχια από λείες λεπτές λευκές πέτρες πιέζουν το µονοπάτι. Πατάµε µε προσοχή πάνω σε γυαλιστερές µεγάλες κατάλευκες πέτρινες πλάκες, που σχηµατίζουν µικρές πισίνες. «Το καλοκαίρι κλείνουµε αυτά τα πορτάκια, γεµίζουν οι κολυµπήθρες και κολυµπάµε». «Πλάκα µου κάνεις…». Φυσικό spa… µε πεντακάθαρα νερά να τρέχουν από παντού. «Αποτοξίνωση από την τοξική καθηµερινότητα της Αθήνας», µονολογώ. «Μήπως θέλεις βοηθό;», ρωτάω τον Αχιλλέα… και γελάµε.

Rafting στον ποταμό Βοϊδομάτη

Το Πάπιγκο είναι γεµάτο από Ισραηλίτες, οι οποίοι το έχουν κάνει… τον απόλυτο hot προορισµό για βουνίσια περιπέτεια! Οι τιµές εξάλλου είναι πολύ νορµάλ και προσιτές και σε µας τους ταλαιπωρηµένους Έλληνες. Ο ήλιος κοντεύει να κρυφτεί κι εµείς βγάζουµε τα σχοινιά και τα κράνη, πεινασµένοι σαν λύκοι. Γυρίζουµε στο χωριό και µπαίνουµε στα «Άστρα», ίσως το πιο όµορφο εστιατόριο της περιοχής. Μοιάζει λίγο µε το σπίτι της Χιονάτης,… το τζάκι είναι αναµµένο και οι γεύσεις ηδονή στο λαρύγγι! Ειδικά το ριζότο µε µανιτάρια βουνού είναι καλύτερο κι απ’ αυτά των ιταλικών Άλπεων. «Τι έχεις να πεις;», µε ρωτάει ο Αχιλλέας. «Σκέφτοµαι να µετακοµίσω, και δεν είναι αστείο», του απαντώ.

Εστιατόριο «Άστρα», Μικρό Πάπιγκο.

Έχει νυχτώσει, η ησυχία είναι πολύ έντονη… κι εγώ κλείνω τα µάτια για λίγο… Ήταν µια υπεροχή µέρα… φόρτισα καλά τις «µπαταρίες»… καθάρισα τον «σκληρό δίσκο» του µυαλού µου… και πάµε για restart. Από τα ωραιότερα ταξίδια που έχω κάνει στην Ελλάδα.

Καλντερίμι στο Μικρό Πάπιγκο

Α, και µην ξεχάσω να σας πω ότι στην Ήπειρο έβαλα δύο κιλά! Στάθη και Γιώτα, τα µπακλαβαδάκια σας µε κατέστρεψαν κανονικά. Σας θυµάµαι µε πολλή αγάπη όταν τρέχω στον διάδροµο!

travelstyle.gr

Αν σας άρεσε το άρθρο, κάντε “Like” στην σελίδα μας στo Facebook και θα έχετε άμεση ενημέρωση για κάθε νέα μας δημοσίευση.

Προσφορές έως -70% στο : shop.palettino.gr.