Αντί για ποδόσφαιρο

Όπως πάντα συνηθίζω να λέω για να συγκαλύπτω τα ενοχικά μου σύνδρομα που ασχολούμαι (και) με κάτι τόσο ρηχό, επιφανειακό και εύκολο να τρολάρεις, η μόδα είναι η δική μας μπάλα. Για να μπερδέψει κάπως αυτό το επιχείρημά μου (και πιθανώς για να μας στείλει, ακόμα μπερδεμένες, σε γυναικείες ποδοσφαιρικές ομάδες, σύμφωνα με το σημειολογικό ισοδύναμο), ο άντρας ασχολείται καμιά φορά, επιτυχημένα και πεισματικά, με τη μόδα. Και όχι ακουμπώντας την απ’ έξω απ’ έξω που λέμε, αλλά με προσπάθεια, πώς να το πω, με ενδιαφέρον ανάλογο με αυτό που παρακολουθεί τις ακριβές μεταγραφές (σαν εκείνη, τη θρυλική, του Rio Ferdinand. Ακόμα τη θυμάμαι). Οι άντρες που έχουν blogs – και δεν εννοώ μόνο τον Sartorialist – μπορεί να σε κάνουν να κοιτάς λοξά τους αποτυχημένους συνδυασμούς του αγοριού σου, αλλά μπορεί και να έχουν το αντίθετο εφέ, αυτό του σταυροκοπήματος “ευτυχώς θεούλη μου δεν έχουμε πέσει σε τέτοιον”. Εξαρτάται πώς θα το δεις.

Εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν, κατ’ αρχάς, φωτογράφο, οπότε μην περιμένεις πολλές πόζες του ίδιου με ρούχα, διότι η μόδα τον ενδιαφέρει πιο πολύ ως εικόνα (άλλων). Ο Evan Tetreault θα μπορούσε να παίζει και σε boyband και έχει την εμφάνιση εφήβου στο “Θάνατος στη Βενετία”, όμως αυτό που κάνει είναι να φωτογραφίζει ανθρώπους ως ένας λίγο πιο εναλλακτικός, λίγο λιγότερο κοσμικός Scott Schuman. O Evan προτιμά το φιλμ και όχι την ψηφιακή φωτογραφία (όπως ο Συνεργάτης) και τον ενδιαφέρει το γενικό στυλ και όχι συγκεκριμένα τα ρούχα. Θα μου πεις, τότε τι blogger. Δίκιο θα έχεις, αλλά μου άρεσαν πολύ οι φωτογραφίες του .

O Alex Restivo χαμογελάει συνέχεια στις φωτογραφίες και δεν ποζάρει καθόλου ως βαρύς και σήκωτος. To tumblr είναι γεμάτο από φωτογραφίες του (δεν αδικώ τους φωτογράφους, είναι ταμάμ να τονε βγάλεις και να τον ανεβάσεις παντού) στις οποίες φοράει όλων των ειδών τα ρούχα γιατί είναι ο πιο style surfer από όλους – και τα φοράει όπως σου είπα πάντα χαμογελώντας. Ο Alessandro ζει στο Μπρούκλιν και είναι Ιταλός – το οποίο σημαίνει ότι έχει τη γνωστή αδυναμία στη γυναίκα, φίλη μάνα αδερφή ερωμένη υπερωρίες βαρέα ανθυγιεινά – και τα κουτσομπολιά λένε ότι παρά το στυλ και τα παρελκόμενα φλερτάρει μια χαρά δημοσίως online. Εμένα είναι ο αγαπημένος μου. A, και εκπαιδεύει τους interns του Isaia. Θα κεράσει δηλαδή άμα βγείτε.

Δηλαδή μου αρέσει ρε παιδί μου αυτό το χιούμορ στο αντρικό ντύσιμο, το να είσαι εκκεντρικός αλλά ξέροντας ότι κατά βάθος κάνεις πλάκα.

O James JFK Jean, από την άλλη, δεν έχει μεγάλη ανάγκη τα ιντερνέτς, την πέφτει λέει κανονικά και με τον νόμο στα κορίτσια παντού. Είναι επίδειξη μόδας; Θα στην πέσει. Είναι ξερωγώ επίσημο γεύμα; Θα ακουμπήσει το πόδι σου κάτω από το τραπέζι “ωμεσυγχωρείτεήταντυχαίο” (δεν ξέρω πώς έχω πέσει πάνω στους ασυγκράτητους, αλήθεια, δεν έχει γίνει επίτηδες). Ο James μένει και αυτός στο Μπρούκλιν (φαντάζομαι θα έχουν βάλει νοητά σύνορα με τον από πάνω για να προσδιορίσουν πού κινείται ο καθένας και να μην έχουμε άλλα. Τα θέματα επικυριαρχίας μπορούν να ξεκινήσουν συρράξεις). Ο James παίζει και με το preppy αλλά βασικά είναι εκείνος που φέρνει εις πέρας το urban casual καλύτερα από όλους τους.

Είναι πάντως λίγο αδυνατούλης ε; Με όλα άσπρα και στενούλια εγώ θα ένιωθα σαν τη Λευκή Φάλαινα.

Μου αρέσει το όνομα Sean. Sean Hotchkiss, τι ωραίο. Τελειώνει και σε υπόσχεση. Το tumblr του, με μια πρόχειρη ματιά που έριξα, δεν το έκανα και φύλλο-φτερό, έχει μέσα πολλές γυναίκες. Άμα σου αρέσουν οι clean cut τύποι λίγο Timberland, αν με πιάνεις, που ξέρουν πολλά, ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ, ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΝΟΝΙΚΟ πράγματα για τη μόδα, δώστου μια ευκαιρία. Ο Sean (Sean Sean SeanSean μπορώ να το λέω συνέχεια) γράφει για μόδα στο GQ, και “του αρέσει να καταγράφει πράγματα”, από όλους αυτούς δηλαδή είναι ο τύπος με τη φωτογραφική στο χέρι.

Κάποιος είπε για τον Sean ότι “τα ρούχα του είναι σαν να έχουν μείνει στο πλυντήριο λίγο παραπάνω από το κανονικό”. Αυτό, το “ξεχάστηκα σε μια βόλτα στο δάσος” μας πασάρει ως κούλνες. Όχι, δικαίως.

Εδώ έχουμε τον τύπο που ντύνεται ωραία, φωτογραφίζει και γράφει μουσική, ηχογραφώντας μπροστά στις ντουλάπες του και ανεβάζοντας στο youtube. Κάτι σαν τον Παντελίδη φαντάσου, αλλά που να έχει περισσότερες πιθανότητες να τον θες για γκόμενο (αν τώρα τυχαίνει να θες και τον Παντελίδη, δεν κρίνω, και για τους schizo έχει ο θεός). Επίσης, ο Alexander Maier (creative director που ζει μεταξύ Σικάγο και Νέας Υόρκης) έχει στο blog του ένα ειδικό section ΟΠΟΥ ΣΚΙΤΣΑΡΕΙ ΓΑΤΕΣ. Αν, λέω ΑΝ, σας κάνει ban report για abuse και όλα αυτά, cat ladies, ξέρετε ποιες είστε, δεν τον βρήκατε από εμένα. Θα αρνηθώ τα πάντα δηλαδή.

O Alexander είναι εκείνος με τις πιο πολλές παραπομπές στο κυριλέ με ένα ωραίο τουίστ – δεν ξέρω μόνο για τα στρατιωτικά παντελόνια. Αλλά και ποια είμαι εγώ, μήπως είμαι κάποια;